تصويري كه بر صفحه گوشي نقش مي بندد، تصوير عشق و ايمان و ايثار است. يادگار روزهايي است كه دور است ولي نه آنقدر كه بتوان طعم شيرين و بي نظير آن را فراموش كرد. ما آن چنان خوشبخت بوديم كه از وجودي چنين متعالي سيراب شديم. امروز همان فردايي است كه نهال هاي نوپاي ديروز قد كشيديم و اين تعالي در بند بند وجودمان ريشه دواند، و چه سعادتي از اين بالاتر كه اين نعمتِ يگانه در امتداد نسلي ديگر ادامه يابد، و دلگرم باشيم به اين كه بركتِ وجودِ انسان سازش تا هميشه سايه سار زندگي ماست. خوشبختي ما اكنون بي نهايت است كه نونهالانمان نيز ترنمِ خلوص و ايثارش را مي شنوند و از شميمِ تعهد و تخصصش سرمست خواهند شد… صميمانه ترين سپاس ها تقديم وجود يگانه تان كه راوي مهر بوديد و خالق تفاوت ها!
هميشه شاگردتان زهرا پورسينا
(متن خطاب به سرکار خانم علیپور)
